Ένα από τα ταλέντα που έχει βγάλει το ελληνικό μπάσκετ είναι και η Ραφαέλα Αγγελίδου, η οποία αγωνιζόταν από μικρή στον ΠΑΟΚ, έχει εκπροσωπήσει τη χώρα μας με τις γυναικείες ομάδες της Εθνικής και, τα τελευταία δύο χρόνια, αγωνίζεται στην Αμερική. Ας δούμε, λοιπόν, τι έχει να μας πει η εληνίδα παίκτρια για τη ζωή της, τη σχέση της με το μπάσκετ, καθώς και τους τίτλους που έχει λάβει:
Για αρχή λοιπόν θα ήθελα να μου μιλήσεις για εσένα και για τη σχέση σου με το μπάσκετ.
Η σχέση μου με το μπάσκετ είναι σχέση πάθους. Από πολύ μικρή μου άρεσε το άθλημα και σίγουρα μου μεταδόθηκε από τον πατέρα μου. Κατέληξε σε μοιραίο έρωτα, όταν σε ηλικία 7 ετών εντάχθηκα στα τμήματα του ΠΑΟΚ. Πραγματικά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό, ήμουν στο παρκέ με μία μπάλα στο χέρι! Από τότε έως και σήμερα το μπάσκετ είναι τρόπος ζωής για μένα.
Πόσα χρόνια βρίσκεσαι στο χώρο;
Βρίσκομαι στο χώρο εδώ και 13 χρονια.
Από την αρχή μέχρι και το τέλος της ελληνικής σου καριέρας, έμεινες πιστή στην αγάπη σου για τον ΠΑΟΚ και δε σταμάτησες να φοράς το Δικέφαλο στο στήθος. Πόσα χρόνια αγωνίστηκες για τον ΠΑΟΚ και πόσες διακρίσεις έλαβες;
Για τον ΠΑΟΚ αγωνίστηκα 11 χρόνια. Είχα 4 πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης, 2 πανελλήνια κορασίδων, 1 πρωτάθλημα νεανίδων (στα 2 πανελλήνια διάκριση στην καλύτερη πεντάδα) και φιναλίστ κυπέλου Ελλάδας γυναικών.
Η τελευταία αγωνιστική σου χρονιά πριν την Αμερική ήταν στη γυναικεία ομάδα, όπου και αγωνίστηκες σε επίπεδο Α1. Ποιες είναι οι εμπειρίες που απέκτησες, όταν αγωνίστηκες στην υψηλότερη ελληνική κατηγορία;
Η εμπειρία με τη γυναικεία ομάδα ήταν απίστευτη. Είμαι ευγνώμων που μπόρεσα και έπαιξα σε ένα τέτοιο επίπεδο με τις καλύτερες παίκτριες.
Στη συνέχεια, έπεσε στο τραπέζι η πρόταση να αγωνιστείς σε κολλεγιακό πρωτάθλημα στην Αμερική. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να αποδεχθείς την πρόταση;
Ηταν όνειρο ζωής να πάω στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Από μικρή ηλικία είχα βάλει αυτό τον στόχο, όποτε όταν η πρόταση ήρθε δεν το σκέφτηκα καθόλου για να την αποδεχτώ.
Σε τι επίπεδα κυμαίνεται το αμερικάνικο μπάσκετ σε σχέση με το ελληνικό;
Το επίπεδο πιστεύω ότι είναι πιο απαιτητικό στο αμερικανικό μπάσκετ όσων αφορά τις αθλητικές ικανότητες, για παράδειγμα ταχύτητα κ δύναμη. Αλλά το επίπεδο νοημοσύνης πιστεύω ότι είναι αυτο που το διακρίνει το ελληνικό γυναικείο μπάσκετ!
Πόσο απαιτητική είναι η ζωή, όταν συνδυάζεις τις σπουδές σου με το μπάσκετ;
Όταν συνδυάζεις σπουδές και μπάσκετ οι απαιτήσεις είναι αρκετά υψηλές. Έχεις προπονήσεις,σχολείο και διάβασμα μεσα στη μέρα σου. Προφανέστατα ο χρόνος είναι πιεσμένος και δεν έχεις χρόνο για όση διασκέδαση επιθυμείς. Όμως με λίγη οργάνωση και θέληση μπορείς να τα βολέψεις όλα στο πρόγραμμά σου!
Κατ'αρχήν, συγχαρητήρια που τελείωσες το πρώτο πτυχίο, ενώ ακολουθείς την καριέρα σου!
Ποιος είναι ο τίτλος του; Τι σπουδές σκέφτεσαι να ακολουθήσεις στη συνέχεια;
Σ' ευχαριστω πολυ! Ο τίτλος είναι "associates degree" που συμπεριλαμβάνονταν μαθήματα εγκληματολογίας. Στη συνέχεια θα ακολουθήσω ως θέμα την ψυχολογία μέσα στην εγκληματολογία.
Τώρα θα σε πάω στην οικογένειά σου στην Ελλάδα... Είναι σίγουρα δύσκολο να ζεις σε μία χώρα, ειδικά στην Αμερική, τόσο μακριά από τους δικούς σου. Πώς το βιώνεις αυτό και τι μήνυμα θα ήθελες να τους στείλεις;
Δε θα κρύψω ότι το να ζεις μακρυά από τους ανθρώπους σου είναι δύσκολο. Στο σχολείο, όμως, που ήμουν (Mineral Area college) είχα ανθρώπους που με στήριζαν και όταν είχα ανάγκη από μια αγκαλιά, θα ηταν εκεί για μένα. Επίσης έχω εδώ στην Αμερική τους παππούδες μου (βρίσκονται σε άλλη πολιτεία), που ό,τι χρειαστώ και θελήσω θα το κάνουν για μένα. Είμαι πολύ τυχερή που πίσω στην Ελλάδα έχω μια τέτοια οικογένεια που μου δίνει συνεχώς κουράγιο σε αυτό που κάνω, είναι πάντοτε δίπλα μου και δεν με αφήνει ποτέ να ξεχνάω τους στόχους που έβαλα πριν επιλέξω να έρθω στην Αμερική. Θέλω να τους ευχαριστήσω και να τους πω ότι χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω!
Μετρώντας ήδη δύο χρόνια ζωής στην Αμερική, είσαι σε θέση να τη συγκρίνεις με τη ζωή στην Ελλάδα. Τι έχεις να πεις πάνω σε αυτό;
Σαν την ζωή στην Ελλάδα δεν υπάρχει πουθενά. Μπορεί η Ελλάδα να μην είναι "στα καλύτερα" της αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι ξέρει να ζει. Η ζωή στην Αμερική είναι μόνο πίεση... Νιώθεις ότι ο χρόνος σε κυνηγάει. Επίσης, δεν έχει να πας και πουθενά. Η διασκέδαση τους εδώ είναι τα εστιατόρια και τα mall (Χαχα). Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουν πιο πολλές ευκαιρίες ζωής, μπορείς να δουλέψεις και να έχεις πολλές επαγγελματικές επιτυχίες και αξιοκρατικά να πραγματοποιήσεις τους στόχους σου.
Θα σκεφτόσουν να γυρίσεις πίσω στη χώρα σου;
Αυτή είναι μία πολύ δύσκολη απόφαση. Για τον μόνο λόγο που θα γυρνούσα είναι για να είμαι δίπλα στην οικογένειά μου και τους φίλους μου. Η αλήθεια είναι ότι θέλω να ζήσω στην Αμερική, να είμαι στο πλευρό των παππούδων μου εδώ και να μπορέσω και εγώ με την σειρά μου να βοηθήσω την οικογένειά μου.
Κλείνοντας, θα ήθελα να δώσεις μία συμβουλή σε όλους τους νέους που θέλουν να κυνηγήσουν το όνειρό τους, ακόμα κι αν αυτό βρίσκεται μίλια μακριά!
Η συμβουλή που δίνω στα νέα παιδιά είναι να μην εγκαταλείψουν ποτέ τον στόχο τους. Πολύ πιθανόν να εντοπίσουν πολλές δυσκολίες και εμπόδια στην πορεία τους αλλά στο τέλος όλοι οι κόποι τους θα ανταμειφθούν. Σ' ευχαριστώ πολύ για αυτή την συνέντευξη, το εκτιμώ πολύ!
