Η υπερψήφιση στη Βουλή της συμφωνίας εξαγοράς του 67% της ΟΛΠ ΑΕ από την Cosco έβαλε οριστικό τέλος και σε μία ακόμη υπόθεση. Οι εργαζόμενοι στα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης αποκαθίστανται πλήρως, αφού τους παρέχεται η δυνατότητα να μεταταχθούν σε οργανισμούς και φορείς της δημοσίου. Όπως είπε ο κ. Δρίτσας το αργότερο σε δύο μήνες θα γίνουν γνωστοί οι ακριβείς όροι των μετατάξεων, ενώ υπάρχουν κάποιοι στην πιάτσα που γνωρίζουν –και υπολογίζουν- ότι το τίμημα που θα εισπράξει το δημόσιο από την πώληση της ΟΛΠ ΑΕ θα διατεθεί κατά μεγάλο μέρος για την οικονομική κάλυψη των εργαζομένων.
Αυτή η εξέλιξη δικαιώνει απόλυτα τη voria.gr, που πρώτη δημοσίευσε στις 6 Ιουνίου την κυβερνητική απόφαση να προσφερθούν στους εργαζομένους των δύο μεγάλων λιμανιών οι μετατάξεις στο δημόσιο, ώστε να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις. Οι εργαζόμενοι στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης διέψευσαν την… προσφορά Δρίτσα, ενώ στην επεισοδιακή γενική συνέλευση των μετόχων της ΟΛΘ ΑΕ κατήγγειλαν δημοσιεύματα για δήθεν –όπως έλεγαν- μετατάξεις, συμπληρώνοντας ότι πρώτιστο μέλημά τους είναι ο δημόσιος χαρακτήρας του λιμανιού. Η πραγματικότητα τους διέψευσε, αλλά μάλλον αυτό δεν πολυενδιαφέρει. Αντίθετα είναι προφανές ότι βολεύονται πολύ καλά με τις μετατάξεις, αφού θα εξακολουθήσουν να εργάζονται στο δημόσιο, μακριά από την ένταση, την πίεση και την αβεβαιότητα του ιδιωτικού τομέα. Μόνο που οι συνδικαλιστές θα ήθελαν αυτή να είναι η κατάληξη και όχι –όπως αποδείχθηκε- η αφετηρία της δήθεν διαπραγμάτευσης που έκαναν. Γι’ αυτό η αποκάλυψη των κυβερνητικών προθέσεων τους εξόργισε. Κατά κάποιο τρόπο χάλασε το αφήγημα τους.
Η εξέλιξη του συγκεκριμένου θέματος απέδειξε για μία ακόμη φορά ότι τελικά ορισμένες λύσεις ορατές δια γυμνού οφθαλμού, καλό θα είναι να εφαρμόζονται από την αρχή. Μια κι έξω, ώστε να μην υπάρχει ταλαιπωρία και οικονομική αιμορραγία, στα όρια της καταστροφής. Αντίστοιχα το 2008, εάν η τότε κυβέρνηση και η τότε διοίκηση της ΟΛΘ ΑΕ δεν προέβλεπαν την υποχρεωτική μετάταξη στον ιδιώτη τουλάχιστον 150 εργαζομένων στο διαγωνισμό για την πολύχρονη παραχώρηση του σταθμού διακίνησης κοντέινερς του λιμανιού, πιθανόν η δουλειά να είχε τελειώσει νωρίς και η Hutchinson να βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη νωρίτερα από την εγκατάσταση της Cosco στον Πειραιά. Σε αυτή την περίπτωση σήμερα θα μιλούσαμε με άλλους όρους για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, την κατάσταση και την προοπτική του.
Δυστυχώς στην Ελλάδα συχνά όσο πιο πολύ μιλάει κάποιος για το δημόσιο συμφέρον, τόσο περισσότερο εννοεί το δικό του συμφέρον. Η μέθοδος της ταυτίσεως του δημοσίου με το ίδιον συμφέρον θεωρείται ασφαλής δρόμος για την διαγραφή των ενοχών όσων επιχειρηματολογούν για τα κοινά, μόνο και μόνο διότι καίγονται αποκλειστικά για τα δικά τους. Και καλά, για έναν απλό Έλληνα ίσως αυτή η λογική να είναι αναμενόμενη, αν όχι δικαιολογημένη. Αλλά όταν με ανάλογο τρόπο σκέφτεται η πολιτική ηγεσία, τότε είναι σαφές ότι το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο, βαθύτερο και πιθανόν ανίατο. Ο Αλέξης Τσίπρας νομοθετεί αυτές τις ημέρες ως εκλογικό σύστημα της χώρας την απλή αναλογική, όταν ο ίδιος είναι πρωθυπουργός χάρη στο μπόνους της ενισχυμένης, που διασφαλίζει την κυβερνησιμότητα του τόπου. Επικαλείται, μάλιστα, τη δημοκρατία και την Αριστερά, όταν ο κάθένας μπορεί βασίμως να εικάσει –καλώς ή κακώς τα μυαλά δουλεύουν ακόμη- ότι το μόνο που τον απασχολεί είναι να παραμείνει στο παιχνίδι της εξουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι αν χάσει τις εκλογές. Εκτός και αν ο Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει δι’ αυτού του τρόπου τον μεγάλο συνασπισμό με τη Νέα Δημοκρατία, διότι σε διαφορετική περίπτωση στοιχειωδώς σταθερή κυβέρνηση δεν θα μπορεί να υπάρχει.
Όσο τα πράγματα ζορίζουν –και ίσως από εδώ και πέρα να ζορίσουν ακόμη περισσότερο στην Ελλάδα- όλο και περισσότεροι ανάμεσά μας θα ταυτίζουν το δημόσιο συμφέρον με το δικό τους συμφεροντάκι, προκειμένου να διασώσουν όσα περισσότερα μπορέσουν. Κατά κάποιο τρόπο όλα αυτά που έχουν συμβεί στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης με τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες, την οικονομική καταστροφή επιχειρήσεων και στο τέλος τις μετατάξεις να συνιστά προβολή γενικευμένων συμπεριφορών του μέλλοντος στον παρόντα χρόνο.
Πηγή: Άρθρο του κ. Δώρα στο voria.gr
