Εμείς οι Θεσσαλονικείς, όταν ακούμε να μας κοροιδεύουν για τα "με", τα "σε" και τα "χαλλλαρά" μας, αναρωτιόμαστε γιατί συμβαίνει αυτό, σκεπτόμενοι: "δεν τα λέμε εμείς λάθος, αυτοί είναι υπερβολικοί και ζηλιάρηδες", γιατί φυσικά ο οποιοσδήποτε Έλληνας είναι υποχρεωμένος να μας ζηλεύει για το ότι μένουμε στην πιο όμορφη και ερωτική πόλη της Ελλάδας...
Ο Θεσσαλονικιός, λοιπόν, πιστεύει ότι για όλα φταίει η ζήλεια και δεν ισχύει σε καμία περίπτωση ότι ο τρόπος ομιλίας του είναι άξιος περιέργειας μέχρι που... θα μετακομίσει σε άλλη πόλη. Ναι ναι, όπως το ακούτε! Εγώ σαν γνήσια Θεσσαλονικιά δεν παρατήρησα ποτέ έντονα τα "με" και τα "σε", ούτε το παχύ "λλλ" μέχρι που μετακόμισα στην Αθήνα. Ήμασταν λοιπόν στο αμφιθέατρο και όταν είπα "Καλλλά" γύρισαν οι φίλες μου και γέλασαν χωρίς αύριο χωρίς εγώ να κατάλαβω το γιατί... Περνώντας ο καιρός, άρχισα να καταλαβαίνω ότι σε ένα περιβάλλον που ήμουν σαν τη "μύγα μες στο γάλα", φυσικά και υπήρχε διαφορά! Οι καθημερινές μας εκφράσεις είναι κάτι παραπάνω από καθαρά θεσσαλονικιώτικες, ξένες στους άλλους.. Ας δούμε τι εννοώ, λοιπόν!
Όταν λέμε:
- Πάμε για καφέ: εννοούμε στην παραλία, να αράξουμε χαλλλαρά με φραπέ
- Θα κάνω τα μαλλιά με τη μασιά: εννοούμε αυτό το μηχάνημα που ισιώνει τα μαλλιά, την ισιωτική, που όσο περίεργο κι αν ακούγεται οι Αθηναίοι το λένε σίδερο. Το σίδερο το χρησιμοποιούμε για να σιδερώνουμε τα ρούχα, όχι τα μαλλιά!
- Τρώμε σάντουιτς με γύρο: εννοούμε πίτα γύρο (ποσότητα κρέατος x15 για τους ξένους) απ'όλλλλα
- Σουβλάκι: εννοούμε σουβλάκι όχι καλαμάκι, γιατί.... τον Αθανάσιο Διάκο τον σούβλισαν, δεν τον καλαμάκωσαν!
- Μπουγάτσα: εννοούμε γλυκιά, τυρί, σπανάκι, κιμά. Η μπουγάτσα είναι το φύλλο, όχι η γεύση..
- Κακάο: εννοούμε το μίλκο, όχι το νέσκουικ..
- Ντιπ για ντιπ: είναι το εντελώς, από το γνωστό -How deep is your love? - Ντιπ για ντιπ.
- Πάνε: εννοούμε πήγαινε.. Δεν ξέρουμε από πού προκύπτει, αλλά υπάρχει σαν λέξη -θέλετε, δεν θέλετε-, γιατί τη χρησιμοποιούμε εδώ στη Θεσσαλονίκη!
- ...αφού: μπαίνει στο τέλος, αφού. Μη ρωτάτε γιατί και πώς...
- Όζα: αυτό που βάφουμε τα νύχια, αυτό το πώς το λέτε, το μανό βρε παιδάκι μου! Τι δεν καταλλλαβαίνεις;;
- Ντύνομαι να βγω για καφέ: πρέπει να ντυνόμαστε καλά εμείς οι Θεσσαλονικιές, γιατί εκεί που πίνουμε καφέ μπορεί να προκύψει και κανένας γάμος, με το αθλητικό θα πάμε;;
- Φούιτ: εννοούμε το σκασμένο λάστιχο, όχι τίποτα άλλο, αλλά είμαστε και γαλλομαθείς, αφού η λέξη προέρχεται από το γαλλικό fuite που σημαίνει διαρροή.
- Πάμε για τρίγωνα: δεν εννοούμε προφανώς για μάθημα γεωμετρίας, αλλά για γλυκά τρίγωνα με κρέμα στο Πανόραμα.
- Τυρί: αυτό το άσπρο, την κατά τους άλλους φέτα.. Αυτό είναι το τυρί, όχι ό,τι κασέρι υπάρχει στον κόσμο, ακούς εκεί ζαμπονοτυρόπιτα! Ζαμπονοκασερόπιτα να λες για να γεμίζει το στόμα σου, πριν καλά καλά τη φας..
- Αλοιφή: όχι δεν εννοούμε τη βολταρέν! Είναι η τυροκαυτερή, η πάπρικα, το τζατζίκι κλπ.
Και τέλος, όταν λέμε πάμε για μπάνιο, εννοούμε για μπάνιο στη Χαλκιδική, γιατί... σαν τη Χαλκιδική δεν έχει! Άλλωστε είναι γνωστό ότι εμείς οι Θεσσαλονικιές, όταν αγαπάμε κάποιον τον αφήνουμε να φύγει... Μέχρι την Χαλκιδική θα πάει και θα ξαναγυρίσει πίσω σ' εμάς!
