Τίτλος: Σύρριζα Συγγραφέας: Πέτρος Μαρτινίδης
Υπάρχει ένας άγραφος νόμος, που λέει ότι σε περιόδους δύσκολες η συγγραφική πένα παίρνει φωτιά και γράφονται μερικά από τα καλύτερα λογοτεχνικά έργα. Τοποθετημένο στα χρόνια της Κρίσης το βιβλίο της σημερινής ανάρτησης, προσπαθεί να συνδυάσει πολιτικές καταστάσεις, ιδεολογίες και αστυνομικό μυστήριο.
Η έκδοση είναι καλή, σίγουρα καλύτερη και πιο προσεγμένη από παλαιότερες της Νεφέλης στα έργα του Μαρτινίδη. Χάρτινο όμορφο εξώφυλλο με θέμα πουλιά, που πετάνε στην Παλιά Παραλία. Ευανάγνωστο κείμενο, καλή ποιότητα χαρτιού, αξιοπρεπής δουλειά στο σύνολό της.
Ο Πέτρος Μαρτινίδης έχει γράψει αρκετά αστυνομικά μυθιστορήματα, τα οποία σχετίζονται με την πόλη μας, με καταστάσεις, που την χαρακτηρίζουν, σε σημεία γνωστά ή άγνωστα. Το πρώτο έργο του, που είχε παρουσιαστεί από τη Vivlioniki ήταν το «Κατά συρροή«, το οποίο μου είχε αρέσει αρκετά, ενώ για τα άλλα δύο, που παρουσιάστηκαν στο blog δεν έμεινα τόσο ενθουσιασμένος.
Πρωταγωνιστής του έργου ο Αλέξης Ολμέζογλου, περσόνα, που συναντάται και σε άλλα βιβλία του Μαρτινίδη. Χρονικά βρισκόμαστε στο 2014 και ο Ολμέζογλου είναι άνεργος, σε άσχημη οικονομική κατάσταση, κάπως πιο γερασμένος πια από τότε, που πρωτοεμφανίστηκε στις σελίδες των βιβλίων του Μαρτινίδη.
Στο κείμενο υπάρχει μία κεντρική ιστορία και κάποιες άλλες, που κινούνται παράλληλα. Υπάρχει το στοιχείο της μοιραίας γυναίκας, που κινεί τη δράση με κάποιο τρόπο. Η αφήγηση και η εξιστόρηση των γεγονότων φτάνει κάποτε στη λύση των μυστηρίων, με τρόπο όχι ιδιαίτερα αριστοτεχνικό. Δεν μπορώ να πω και περισσότερα, καθώς μιλάμε για αστυνομικό μυθιστόρημα, οπότε όσα περισσότερα αποκαλύπτονται, τόσο το χειρότερο.
Ο Μαρτινίδης φαίνεται πως θέλει να χρησιμοποιήσει το μυθιστόρημα ως όχημα, που θα φέρει τις απόψεις τους για κάποια κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Εδώ θέλει να μιλήσει για τη σχέση της Αριστεράς με την τρομοκρατία διαχρονικά, τόσο γενικά στον κόσμο, όσο και ειδικότερα στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Ενδιαφέρον θέμα για την εποχή μας και πολυσυζητημένο. Ο τίτλος του βιβλίου δεν είναι τυχαίος, το έργο κυκλοφόρησε τέλη του 2014, όπου φαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει στην εξουσία και αν μη τι άλλο θεωρείται μία πετυχημένη επιλογή τίτλου, όσων αφορά το marketing του βιβλίου.
Ένα μέρος του βιβλίου διαδραματίζεται στη Θεσσαλονίκη και το υπόλοιπο στη Βουρβουρού, στον συνοικισμό των καθηγητών του ΑΠΘ. Δεν υπάρχουν αναφορές στην πόλη, που να παίζουν ρόλο στην εξέλιξη του έργου.
Ο Πέτρος Μαρτινίδης έχει γράψει αρκετά αστυνομικά μυθιστορήματα, τα οποία σχετίζονται με την πόλη μας, με καταστάσεις, που την χαρακτηρίζουν, σε σημεία γνωστά ή άγνωστα. Το πρώτο έργο του, που είχε παρουσιαστεί από τη Vivlioniki ήταν το «Κατά συρροή«, το οποίο μου είχε αρέσει αρκετά, ενώ για τα άλλα δύο, που παρουσιάστηκαν στο blog δεν έμεινα τόσο ενθουσιασμένος.
Πρωταγωνιστής του έργου ο Αλέξης Ολμέζογλου, περσόνα, που συναντάται και σε άλλα βιβλία του Μαρτινίδη. Χρονικά βρισκόμαστε στο 2014 και ο Ολμέζογλου είναι άνεργος, σε άσχημη οικονομική κατάσταση, κάπως πιο γερασμένος πια από τότε, που πρωτοεμφανίστηκε στις σελίδες των βιβλίων του Μαρτινίδη.
Στο κείμενο υπάρχει μία κεντρική ιστορία και κάποιες άλλες, που κινούνται παράλληλα. Υπάρχει το στοιχείο της μοιραίας γυναίκας, που κινεί τη δράση με κάποιο τρόπο. Η αφήγηση και η εξιστόρηση των γεγονότων φτάνει κάποτε στη λύση των μυστηρίων, με τρόπο όχι ιδιαίτερα αριστοτεχνικό. Δεν μπορώ να πω και περισσότερα, καθώς μιλάμε για αστυνομικό μυθιστόρημα, οπότε όσα περισσότερα αποκαλύπτονται, τόσο το χειρότερο.
Ο Μαρτινίδης φαίνεται πως θέλει να χρησιμοποιήσει το μυθιστόρημα ως όχημα, που θα φέρει τις απόψεις τους για κάποια κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Εδώ θέλει να μιλήσει για τη σχέση της Αριστεράς με την τρομοκρατία διαχρονικά, τόσο γενικά στον κόσμο, όσο και ειδικότερα στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Ενδιαφέρον θέμα για την εποχή μας και πολυσυζητημένο. Ο τίτλος του βιβλίου δεν είναι τυχαίος, το έργο κυκλοφόρησε τέλη του 2014, όπου φαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει στην εξουσία και αν μη τι άλλο θεωρείται μία πετυχημένη επιλογή τίτλου, όσων αφορά το marketing του βιβλίου.
Ένα μέρος του βιβλίου διαδραματίζεται στη Θεσσαλονίκη και το υπόλοιπο στη Βουρβουρού, στον συνοικισμό των καθηγητών του ΑΠΘ. Δεν υπάρχουν αναφορές στην πόλη, που να παίζουν ρόλο στην εξέλιξη του έργου.
